වසන්ත මාළිගයේ කෝළාහාලය

322 පරිච්ඡේදය

රුහුණු පුර මාගම්පත්තුවේ, "අන්දරේ" නමින් කොලු ගැටයකු, කතාවේ සමත්යැ, කවටකමෙහි සමත්යැ, කාව්‍යයෙහි සමත්යැ, සියළු කළාවෙහි සමත්යැ. එහෙයින්, බොහෝ අග හිඟ කම් මැද ජීවත්වූ මේ කොලු ගැටයා කෙරේ සිත් බැඳුනු, එගම්වාසී රාජ පාක්ෂික මැනියෝ, මේ කොලු ගැටයා තම පුතුන් සමගම තබන්නේයයි සිතන්නෝ. මැදුරට ගෙන්වා කවා පොවා ඇති දැඩි කරන්නෝය. කාළයාගේ ඇවෑමෙන්, එම මැදුරේ "පරස" නම් දඩබ්බර කොලු ගැටයා රජ වාසල කැරළි ගසා, අනුලා රැජිණ සිහසුනෙන් නෙරපා, රාජ්‍යත්වයට පත් කල්හී, අන්දරේ කැඳවා, සියනෑ කෝරළයේ නින්ද ගම් පිරිනමා, නිළමේ තනතුරිකින්ද පුදන්නේය...

අන්දරයානෝ, රටවැසියා පිනවමින්, කල්‍යාණ රාජ මහා විහාරයෙහි අධිපති කම් දරමින්, ධාර්මිෂ්ඨව ජිවත් වන්නෝය. එහෙත්, නිළමේ තුමන්ගේ එකම පුත් "මලක" නම් පුරුෂ තෙමේ, වසන්ත මාළීගාවන්හි සැරි සරන්නෝය, රජුන්ගේ රථ සමාන රථ වල  සැරිසරන්නෝය, මෙරට හා නොරට පුරඟනන් හා රමණයේ යෙදෙන්නෝය, අධර්මිෂ්ඨ වෙළදාම්හි යෙදෙන්නෝය, එසේ කරමින් තම පියාගේ කීර්තීනාමයට නිගා දෙමින් සිටින කල්හී,

අග නගරයේ, වසන්ත මාලිගයක් තුල රජතුමාගේ සේනාධිපතියකුට පහර දී, කල්‍යාණ රජ මහා විහාරයේ ධාතු වැඳ, පිරිත් හුය දෙ අතිහී බැඳ, ආරක්ෂාව පිණිසැ සැගවෙන්නේය. රට වැසියාද, හමුදාවද කිපි, පුත්‍රයාගේ කැවුතු කන්නේ යැයි කියා, කටකතා පැතිර යන කල්හී, රජුන්ද කෝපව, හිස මුඩු කොට ඇති රාජ පුරුෂයාට අණ දෙනුයේ, සිටිනා තැනකින් කුදලාගෙන වුත් දඟ ගෙයි දමන ලෙසයැ, එන කළ හොඳ නැති බව දන්නා පුත්‍ර තෙමේ, පාප මිත්‍රයාද කැටුව විත්, ස්ව කැමැත්තෙන්ම දඟ ගෙට යන්නෝය. රට වැසියා හා හමුදාව රජු කෙරේ පහන් සිත් ඇතිවැ, තම තම රාජකාරීන්හි යෙදි සතුටින් කල් ගත කරන්නේය.

එසේ වූවද දාරක ප්‍රේමය ඉහවහා ගිය නිළමේ භාර්යා තොමෝ, භූමියෙහි පස් අනුභව කරන්නෝ. "තොපට ශෝකයක් නොමැත්තේද? මේ නම් අවමානයක්මැයි, තොප රජුගේ සියළු දේ කරන්නේහිය, එහෙත් තොප අප දරුවා කෙරේ කරුණා සිත් නැත්තේමැයි..., මා පුත්‍රයා ගෙන එව, නැතිනම් මා කැළණී ගං පතුලේ පහස ලබන්නේයැයි" පැවසු කල්හී, ඉන් කම්පාවන සිත් ඇති නිලමේ තෙමේ මුන්නේස්වරම් ගොස් දෙවියන්ට කන්නලව් කරන්නේ, "අනේ දෙවියනේ, රජු වෙත ගියහොත් මා නසි ගෙදර ගියහොත් අඹු නසි, ගැත්තාට සමාවී, උපකාරයක් කරන මෙන් ඉල්ලා සිටිමි", යයි කී කල්හි, දෙවියෝ රහසින් යමක් නිළමේ වෙත දන්වා සිටින්නෝය.

දේව රහස අනුව, සීනීගම කඩවර දෙවියන්ට මිරිස් අඹරා දින දෙකක් ගත වන කල්හී, නාගයෙකු සේ එඩිතර පහර ලත් සේනාධිපතියා ගැරඬියකු සේ ඇඹරෙමින් කියා සිටිනුයේ, "නිළමේ පුතුන් මා හට පහර එල්ල නොකලේමැයි, මා මාගේ අසිපත් ගෙන ප්‍රභූන් ඉදිරියේ ජපාන සොල්දාදුවෙක් මෙන් හරාකිරි රංගනයේ යෙදෙන කල්හි. මා අසිපත මටම කෙටුවේ" යයි කියූ කල්හි, රාජාධිකරණයෙන් මලක හා රෙන යන පුත්‍රයින් දෙදෙන දඟ ගෙයින් නිදස් කොට හරින්නේය.

354 වන පරිච්ඡේදය (322 පරිච්ඡේදයෙන් වසර 10 කට පසු

"නමල" කුමරුන් අභිෂේක ලබන්නෝය. ධාර්මිෂ්ඨ "මලක" පුත්‍ර තෙමේ, අගමැති දූරයෙන් පිදුම් ලබන්නෝය, තම පදිවි ප්‍රාප්තියෙන් උදම් වූ ජනයා කෙරේ පහන් සිත් ඇති "මලක" කුමරු ඔවුන් දැකීමට කල්‍යාණ පුරයට පැමිණේ, රැස්ව හුන් ජනතාව දැක උදම් වන "මලක" කුමරු තම රථයෙන් බසිනා කල්හි, ප්‍රධාන ආරක්ෂකයා ලෙස අනෙක් පසෙන් එනුයේ එදා පහර කෑමට බඳුන්වූ සෙන්පතියෝය, එම දර්ශනයෙන් උදම්වු කාන්තවන්ගේ ඇකයෙ හුන් දරුවන්, පොළෝ තලය මතද, මහළුන්ගේ හකු පැනිමෙන්ද, තරුණ ජනයාගේ, ඇඳි වතේම, සුළු දිය හා මළපහ පිටවීමෙන්ද,  ප්‍රමෝදයටම පත්වුවෝය.

උපුටා ගැන්ම - කොටළු වංශය
යුගය - පර්සි-යානු යුගය